Fredrik spadł godzinę później, mijając Gerlinde. Wypatrując go Gerlinde zobaczyła tylko jedną z jego nart. Austriaczka zaczęła schodzić sama i spotkała o 9 rano Fabrizio Zangrili i Darka Załuskiego, którzy wyszli jej pomóc.
Tymczasem Rosjanin Yura Ermachek doszedł na żebro koło C3, aby mieć widok na drogę wejścia. Spostrzegł ciało Fredrika i plecak około 400 metrów ponad C3. Niestety trawers do ciała byłby bardzo niebezpieczny, dlatego ojciec Fredrika zdecydował o pozostawieniu ciała w tym miejscu.
W 2006 społeczność wspinaczy była pod wrażeniem, gdy Szwedzki ekstremalny narciarz Tomas Olsson zjechał z Everestu Wielkim Kuluarem. Jak zawsze, nowa generacja wspinaczy zaczeła poszerzać granicę niemożliwego. Fredrik Ericsson postanowił zjechać z Dhaulagiri (8167m).
Życie Fredrika, była bardzo podobne do jego krajana Tomasa Olssona. Profesjonalny narciarz ze Szwecji, rezydował w Chamonix. W 2004 roku ta dwójka zjechała z ośmiotysięczników. Fredrik zjechał z głównego wierzchołka Shisma Pangma (8012m), a Olsson z Cho Oyu (razem z przyjacielem Tormodem).
Następnego roku w 2005, Fredrik udał się dwo WPakistanu z norwegiem Jorgen Aamot i zjechali z Gasherbruma 2 (8035m). Podczas tej wyprawy udało im się również wyjść na Laila Peak (6069m). Nie weszli na wierzchołek, tylko polecieli na lotniach w dół z 5940 metrów.
Rok później w 2006 Tomas Olsson zjechał z uskoku Hilarego i Wielkiego Kuluaru. W 2007 roku Fredrik zjechał z Dhaulagiri. Kiedy ekipa himalaistów zastanawiała się czy weszli już na wierzchołek, czy nie... Fredrik odpowiedział po prostu:"To nie szczyt" i zjechał na nartach z 8000 metrów na 4700 metrów. Wyjście na Kanczendzongę było nie udane z wielu powodów, ale Fredrikowi i Aamontowi udało się zjechać z 7 tysięcy.
W 2009 roku Erixsson ogłosił, że spróbuje zjechać z trzech największych szczytów na ziemi: Mount Everest, K2 i Kanczendzonga. Projekt zakładał w ciągu 2 lat zjechać z nich. K2 w lecie 2009 roku, Kanczendzonga na jesień 2009 i Mount Everest w jesieni 2010.
Zjazd z K2 w 2009 roku zostal odwołany po śmierci włoskiego partnera wspinaczkowego. Michele Fait zginął podczas zjazdu z niższego obozu.
Ekstremalne plany Fredrika, aby zjechać na nartach z wszystkich 14-tu ośmiotysięcznikach skończyły się 6 sierpnia po K2.
Fredrik Ericsson dorastał w Umea, małej wiosce w północnej Szwecji. Ostatnie 10 lat spędzał głównie w Chamonix gdzie trenował i wspinał się. Jako profesjonalny narciarz spędzał czas podróżując po ośrodkach narciarskich w Alpach i egzotycznych łańcuchach górskich całego świata.
Tymczasem Rosjanin Yura Ermachek doszedł na żebro koło C3, aby mieć widok na drogę wejścia. Spostrzegł ciało Fredrika i plecak około 400 metrów ponad C3. Niestety trawers do ciała byłby bardzo niebezpieczny, dlatego ojciec Fredrika zdecydował o pozostawieniu ciała w tym miejscu.
W 2006 społeczność wspinaczy była pod wrażeniem, gdy Szwedzki ekstremalny narciarz Tomas Olsson zjechał z Everestu Wielkim Kuluarem. Jak zawsze, nowa generacja wspinaczy zaczeła poszerzać granicę niemożliwego. Fredrik Ericsson postanowił zjechać z Dhaulagiri (8167m).
Życie Fredrika, była bardzo podobne do jego krajana Tomasa Olssona. Profesjonalny narciarz ze Szwecji, rezydował w Chamonix. W 2004 roku ta dwójka zjechała z ośmiotysięczników. Fredrik zjechał z głównego wierzchołka Shisma Pangma (8012m), a Olsson z Cho Oyu (razem z przyjacielem Tormodem).
Następnego roku w 2005, Fredrik udał się dwo WPakistanu z norwegiem Jorgen Aamot i zjechali z Gasherbruma 2 (8035m). Podczas tej wyprawy udało im się również wyjść na Laila Peak (6069m). Nie weszli na wierzchołek, tylko polecieli na lotniach w dół z 5940 metrów.
Rok później w 2006 Tomas Olsson zjechał z uskoku Hilarego i Wielkiego Kuluaru. W 2007 roku Fredrik zjechał z Dhaulagiri. Kiedy ekipa himalaistów zastanawiała się czy weszli już na wierzchołek, czy nie... Fredrik odpowiedział po prostu:"To nie szczyt" i zjechał na nartach z 8000 metrów na 4700 metrów. Wyjście na Kanczendzongę było nie udane z wielu powodów, ale Fredrikowi i Aamontowi udało się zjechać z 7 tysięcy.
W 2009 roku Erixsson ogłosił, że spróbuje zjechać z trzech największych szczytów na ziemi: Mount Everest, K2 i Kanczendzonga. Projekt zakładał w ciągu 2 lat zjechać z nich. K2 w lecie 2009 roku, Kanczendzonga na jesień 2009 i Mount Everest w jesieni 2010.
Zjazd z K2 w 2009 roku zostal odwołany po śmierci włoskiego partnera wspinaczkowego. Michele Fait zginął podczas zjazdu z niższego obozu.
Ekstremalne plany Fredrika, aby zjechać na nartach z wszystkich 14-tu ośmiotysięcznikach skończyły się 6 sierpnia po K2.
Fredrik Ericsson dorastał w Umea, małej wiosce w północnej Szwecji. Ostatnie 10 lat spędzał głównie w Chamonix gdzie trenował i wspinał się. Jako profesjonalny narciarz spędzał czas podróżując po ośrodkach narciarskich w Alpach i egzotycznych łańcuchach górskich całego świata.
Krótki wykaz najbardziej imponujących zjazdów Fredrika
2003 - Peak Somoni (7 495 m), Tadżykistan
2004 - Główny wierzchołek Shisha Pangma (8 012 m), Tybet.
2005 - Gasherbrum 2 (8 035 m), Pakistan.
2005 - Laila Peak (6 069 m), Pakistan, zjazd z 5 940 m.
2007 - Dhaulagiri (8167 m), Nepal, zjazd z 8 000 na 4 700 m.
2008 - Kanczendzonga, Nepal (8586 m). Zjazd z 7,000 na 5,500 m.
2004 - Główny wierzchołek Shisha Pangma (8 012 m), Tybet.
2005 - Gasherbrum 2 (8 035 m), Pakistan.
2005 - Laila Peak (6 069 m), Pakistan, zjazd z 5 940 m.
2007 - Dhaulagiri (8167 m), Nepal, zjazd z 8 000 na 4 700 m.
2008 - Kanczendzonga, Nepal (8586 m). Zjazd z 7,000 na 5,500 m.
Komentarze obsługiwane przez CComment