Tego lata, w nagłym zrywie aktywności, wspinacze ze Szkocji, Niemiec, Portugalii, Rosji, Pakistanu i Wielkiej Brytanii, otwarli nowe drogi i dokonali pierwszych wejść w górach Azji m.in. Afganistanu, Pakistanu i Chin.
Pakistan
W sierpniu Rosjanie Vjacheslav Ivanov i Oleg Koltunov wytyczyli nową linię na ścianie K2 West.
Matt McCormick poinformował, że mały zespół ze Szwajcarii dokonał pierwszego wejścia na nieodległy od K2 szczyt. Pathan Brakk (ok. 5410m.) leży w odległości trzy-czterogodzinnej wycieczki z obozu bazowego K7. Wspinaczka, jak pisze Matt nie jest trudna: „Strome śniegi prowadzą do protsej sekcji mikstowej, a ta na niesamowitą granitową iglicę szczytową, która daje świetny widok na północ, na Chogolise, Broad Peak, G4 i K2.” McCormick wszedł na szczyt solo, dwa dni po drugm wejściu w historii. Wraz z Parnerem Timem DeRoehmem wszedł na rzadko zdobywany Tasty Talking (III 5.10+, ok. 300m), na południowo-wschodniej grani Nayser Brakk (5200m.) Sam szczyt zdobyto w rzęsistej ulewie!
Pathan Brakk w Karakorum (fot. Matt McCormick)
W Dolinie Chiche, w rejonie Nanga Parbat ostro działał zepół niemców w składzie Christian Walter i Stefan Wolf. Pisaliśmy o tym we wrześniu.
W Nangma Valley, w Pakistanie, portugalski zespół w składzie Leopoldo Faria, Rui Rosado, Ana Silva i Bruno Gaspar wytyczyli Off-Dido (7a+, 550m.) na Babar Wall. Niestety, dwa wyciągi przed szczytem Faria odpadł z powodu kruchego chwytu i spadł 12 metrów. W skutek upadku na małą pułkę złamał nadgarstek i zerwał więzadła w stopie. Odwrót zabrał zepołowi cztery godziny. Off-Dido to głównie wspinanie rysami, czasami wypełnionymi roślinami lub ziemią oraz trochę rys off-width.
W regionie Hunza-Giligit, osiemnastoletnia Samina Baig (aka Samina Khayal) zrobiła pierwsze wejście na Chashkin Sar (6400m) w Shimshal, w Gurnym Hunza. Wschodząca gwiazda pakistańska wspinała się ze swoim bratem, Mirza Alim, rumuńskim filmowcem i fotografem, Stelianem Pavalache oraz espołem: Tafat Shah, Yahya Baig, Salamat Khan i Arshad Karim. Ekspedycja sfinansowana była Pakistan Youth Outreach, organizację wspierająca młode talenty i promującą alpinizm kobiecy. Szczyt został przemianowany na Samina Peak.
Chiny
24 lipca, zespół chińskich przewodników górski w składzie Xiaolong Peng, Jie Gu i Yang Liu weszli jako pierwsi na nienazwany szczyt (5662m.) w masywie Daxue Shan. Jest to ok. 17 km. Na południowy zachód od miasta Kanding w chińskiej prowincji Sichuan. 1400 metrowa linia w wycenia VI AI3+, zaczyna się od dwudniowego podejścia do BC na wysokości 4870m.
Chiński zespół w zachodniej ścianie dziewiczego szczytu (fot. Xia Zhongming)
Wstając o 4.00 alpiniści, w ciągu dwóch godzin podeszli pod jęzor lodowca, wspięli się 60 metrowym stromym lodem by dotrzeć do pola lodowego, które doprowadziło zespół pod zachodnią ścianę. Od bergschrundu wspinali się direttissimą. Pierwsze cztery wyciągi prowadził Xialong, następne sześć - Yang, a ostatnie trzy-Jie. Zespół wszedł na szczyt o 17.20, a wrócił do obozu bazowego dzień później, czyli 25 lipca o drógiej w nocy.
Również tego lata, w regionie Xinjiang, Brytyjski duet Mick Fowler i Paul Ramsden zdobyli północną ścianę Sulamar.
23 września, po trzydniowym ataku w górach Quonglai, w chińskim regionie Sichuan, Dylan Johnson i Chad Kellogg zdobyli dziewiczy szczyt Seerdengpu (5592m.)
Afganistan
W odległym, afgańskich Wakhan Corridor, szkot Allan Halewood poprowadził pierwsza linię na szczyt, który nazwał potem Koh-e-Iksander (5561m.)W końcu lipca Halewood i jego partner, Neal Gwynne z Glasgow, spędzili cztery dni w samochodzie i kolejne osiem podczas trekkingu z karawaną koni jucznych, by dotrzeć do planowanego BC. Gdy dotarli do przełęczy nad polem firnowym lodowca, Gwyne musiał zawrócić i Alan postanowił atakować szczyt samotnie. Halewood stwierdził, że prawdopodobnie nikt z zachodu, albo nawet żaden człowiek nie widział jeszcze tego szczytu. Zespół wszedł jeszcze na jedną górę, której dwa szczyty przypominają uszy osła. Z tego względu nazwali go Koh-e-Khat (5327m), co znaczy właśnie Uszy Osła.
Gwynne na ostatnich metrach Koh-e-Khat (fot. Alan Halewood)
Halewood na grani Alan Halewood (fot. Neal Gwynne)
Źródło: alpinist.com
Komentarze obsługiwane przez CComment