Alaskańska skala trudności wspinaczkowych
W alaskańskiej skali wspinaczkowej występuje podział skali od 1 do 6. Wycenia się drogi w zależności od trudności, długości i zaangażowania. Najtrudniejsze, najdłuższe drogi mają w tej skali wycenę 6.
System ten po raz pierwszy został opracowany przez Boyd-a N. Everett Jr. W 1966. Przyjmuje się, że jest zaadoptowany do „specjalnych” warunków wspinaczki w tamtym rejonie. Charakteryzujących się ekstremalnym zimnie, wysokości n.p.m., oraz częstymi burzami. Należy zdawać sobie sprawę, że warunki mogą się zmienić w ciągu jednego dnia. Należy pamiętać, że trudności techniczne mogą być o wiele większe, gdy łoimy z 10kg plecakiem, podczas burzy śnieżnej.
Każda skala zawiera elementy poprzedniej (Np. AG5 zawiera elementy AG1, 2, 3, 4)
Alaska Grade 1: łatwa jednodniowa wspinaczka po lodowcu. Nie ma żadnej technicznej wspinaczki.
Alaska Grade 2: umiarkowana jednodniowa wspinaczka, bez trudności technicznych lub parodniowa wspinaczka bez trudności technicznych.
Alaska Grade 3: Od umiarkowanej do trudnej jednodniowej wspinaczki lub wielodniowa wspinaczka z pojedynczymi technicznymi miejscami.
Alaska Grade 4: Wielodniowa, umiarkowana technicznie wspinaczka o stałych trudnościach
Alaska Grade 5: Wielodniowa, bardzo trudna technicznie wspinaczka o bardzo dużym zaangażowaniu. Trudności ze znalezieniem biwaku.
Alaska Grade 6: Wielodniowa, ekstremalnie trudna wspinaczka (przez co najmniej 1000 metrów pionu). Bez możliwości odwrotu, z wiszącymi biwakami.
Komentarze obsługiwane przez CComment